Over De Kracht van Diabetes

Hi, dit is Ingrid hier.

Met 32 jaar diabetes type 1, een HbA1c van 5.8 %, moeder van 4 prachtige kinderen (12, 16, 18 en 21 jaar).

Stein, Reinier, Ben en Ireen.

Vanaf dag één na mijn diagnose in 1987 wilde ik maar één ding en dat was mijn bloedsuiker tussen 4 en 7 %. Ik probeerde alles om dit te bereiken. Volgde de richtlijnen van de Schijf van vijf en at 5 plakken brood per dag. En maar bijspuiten...

Mijn endocrinoloog zei dat mijn diabetes goed gereguleerd was met een HbA1c van 8.5 maar ook met 5.8 %.

Ik dacht dat ik faalde.

Ik volgde het advies van de diabetesverpleegkundige en diëtiste. Ik mocht alles eten en eenvoudigweg de koolhydraten en suikers wegspuiten

En ik geloofde dit. Als een zorgprofessional dit zegt, zal het wel kloppen.

Nu help ik mensen met diabetes type 1 en 2 naar lagere bloedsuikers en meer energie.

Vanaf het begin probeerde ik zo gezond mogelijk te eten en mijn bloedsuikers te controleren. Het was niet makkelijk vooral na de geboorte van mijn vierde kind en het overlijden van mijn moeder 6 weken later.

Ook omdat ik hoog gevoelig ben en inmiddels de 40 gepasseerd. Ik deed veel op wilskracht. Opgeven en nee zeggen was geen optie. Ik was aan het overleven. En ik zat vooral in mijn hoofd.

Voelen kon ik niet meer.

Ik controleerde mijn bloedsuiker 10-15 keer per dag en spoot insuline of dronk ranja om te corrigeren. Vier kinderen en ons bedrijf kosten veel tijd. Vooral mijn jongste dochter heeft extra zorg en aandacht nodig. Ze loopt en praat niet.

Mijn leven speelde zich af rond de ranja fles op het aanrecht.

Mijn bloedsuiker bepaalde wat ik deed. En hoe ik mij voelde.

Jaren van vechten tegen mijn bloedsuikers, het overlijden van mijn moeder en de rolstoel van mijn dochter waren de laatste druppels.

Het is een klamme hete dag in juni 2011, de zon zinkt als een vuurbal in de grond. Snikkend loop ik op het voetpad. Ik heb mijn glucosesensor nu 3 maanden, maar nog steeds voel ik mij opgebrand. Ik ben aan het eind van mijn suiker Latijn. Is dit mijn leven, vraag ik mij af?

Komt dit je bekend voor?

Ondertussen voel jij je:

- Moedeloos en wanhopig met al jaren een HbA1c boven 10%.

- Schuldig over een hoge bloedsuiker na het eten van macaroni.

- Burn-out, gefrustreerd en afvragend of die hypo-rollercoast ooit stopt.

Niet te vergeten wat het met mijn partner doet als hij de naald met glucagon in mijn been steekt. Of dat 1 van mijn kinderen mij op de grond naast het toilet vindt.

Hoewel ik altijd gezond at en heel veel boeken heb gelezen over diabetes opende het boek 'De Depressiekuur' mijn ogen.

Naast gezonde voeding zijn er nog zoveel andere dingen die je kunt doen om je beter te voelen.

Ik begon iedere dag te lezen. Over low-carb life-style, midlife crises en hooggevoeligheid.

En ik ging iedere dag wandelen. Ook schreef ik mijn verhaal op. En dat werkt helend.

Ik voelde mij veel beter.

Het was de combinatie van koolhydraten schrappen en respectvol naar mezelf zijn. Ik vertraagde en begon te luisteren naar wat ik nodig heb en waar ik blij van word.

Dit laatste is vooral belangrijk.

Gebruikelijke diabeteszorg is gefocust op het behandelen van bloedsuikers.

In Diabetes Succes Plan, ben JIJ het belangrijkste. Niet jouw diabetes.

Naast de positieve impact van low-carb op mijn bloedsuikers leerde ik vaardigheden hoe ik lage en hoge bloedsuikers kon voorkomen en hoe ik mijn basaal en bolus kon testen.

Daarnaast leerde ik krachtige mentale strategieën waardoor ik de vele uitdagingen als persoon met diabetes met compassie en empathie te omarmen.

Het resultaat is gezondere bloedsuikers, lager HbA1c, rust in mijn hoofd, meer zelfvertrouwen, meer plezier in mijn leven, beter verbinding met mezelf, een toekomst zonder complicaties en meer energie.

En dit begon direct na de eerste les.

En niet alleen bij mij, de anderen mensen met diabetes die insuline spuiten die de training volgden hadden dezelfde ervaring.

Nu is het mijn missie om mensen met diabetes te helpen om gezondere bloedsuikers, lager HbA1c, rust in hun hoofd, meer zelfvertrouwen, meer plezier in hun leven, beter verbinding met hunzelf, een toekomst zonder complicaties en meer energie te krijgen.